Mundial Stories: Οι ιπτάμενοι Ολλανδοί προσγειώνονται

Είναι πραγματικό δύσκολο να εξηγήσει κανείς το λόγο που η εθνική ομάδα της Ολλανδίας δεν έχει καταφέρει να κερδίσει μέχρι σήμερα κάποιο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτή η σχολή ποδοσφαίρου που έχει βγάλει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του διεθνούς στερεώματος αυτή η σχολή επανεφηύρε το άθλημα δημιουργώντας μια νέα αρχιτεκτονική εντός των αγωνιστικών χώρων.  Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 λοιπόν το ποδόσφαιρο άλλαξε μορφή και αυτό οφείλεται στους «Οράνιε».  Η πίεση στον αντίπαλο μεταφέρεται ψηλά στο σημείο της αμυντικής του γραμμής, οι παίχτες αρχίζουν να τρέχουν ακατάπαυστα προσφέροντας ο ένας στον άλλον ακαριαία αλληλοκάλυψη σε περίπτωση απώλειας κατοχής της μπάλας ενώ ουσιαστικά καταργούνται οι θέσεις καθώς κάθε παίκτης θα έπρεπε να καλύπτει το συμπαίκτη του σε περίπτωση επαναπροσδιορισμού του παιχνιδιού ανάλογα με τη φάση, όταν αυτός βρισκόταν εκτός θέσης, βασικός στόχος αυτής της νοοτροπίας ήταν οι γραμμές να μην έχουν κενά. Ένα ακόμη πρωτοποριακό συστατικό του «Ολοκληρωτικού Ποδοσφαίρου» ήταν η αέναη κίνηση στον χώρο χωρίς την μπάλα για να εκμεταλλευθούν τους κενούς χώρους και την «άνοδο» των μπακ στη δημιουργία φάσης. Στις μέρες μας αυτό το είδαμε σε μεγάλο βαθμό από την Μπαρτσελόνα των Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα όμως πενήντα χρόνια νωρίτερα όλο αυτό αποτελούσε κοσμογονική αλλαγή.

Μουντιάλ 1974: Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο

Έτσι οι παίχτες ήταν παράλληλα και προπονητές εντός του γηπέδου και τα αθλητικά προσόντα έρχονταν σε πλήρη αντιστοιχία με τα ποδοσφαιρικά. Επειδή όμως η κάθε ομάδα δημιουργείται και φτιάχνεται όχι μόνο από τα συστήματα της αλλά και από τους παίκτες που βρίσκονται στο χορτάρι εκείνη η Ολλανδία διέθετε τους: Γιόνγκμπλουντ, Χάαν, Ρισμπέργκεν, Κρολ, Γιάνσεν, Ρεπ, Κρόιφ, Ρέζενμπρικ. Ενώ στον πάγκο με βρισκόταν ο μεγάλος Ρίνους Μίχελς. Με μια σύνθεση αλλά και με ποδοσφαιρική ευφυΐα η οποία τρόμαζε το 1974, η Ολλανδία νίκησε και την Αργεντινή και τη Βραζιλία στη φάση των ομίλων, και κατόπιν έφτασε στο τελικό του Μουντιάλ για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ωστόσο, έχασε από τη Δυτική Γερμανία με 1-2, παρότι προηγήθηκε αρχικά. Το 1978, οι Ολλανδοί επανέλαβαν την πορεία τους με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο ωστόσο τα πράγματα είχαν κάπως αλλάξει και πρωτοκλασάτοι παίκτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη διοργάνωση ονόματα όπως ο Γιόχαν Κρόιφ, ο Γουίλεμ φαν Χάνεγκεμ και ο Γιαν φαν Μπέβερεν προτίμησαν να λείψουν.

Η ομάδα ήταν λιγότερο αποτελεσματική στους ομίλους ωστόσο προκρίθηκε ως δεύτερη, μετά από μία ισοπαλία με το Περού και μια ήττα από τη Σκωτία. Στη συνέχεια ανέβασε στροφές φτάνοντας μέχρι τον τελικό απέναντι στην Αργεντινή. Ωστόσο, για δεύτερη συνεχόμενη φορά έφτασε στην πηγή και δεν ήπιε νερό καθώς γνώρισε την ήττα με 3-1 από την Αργεντινή στην παράταση. Δυστυχώς για τους Ολλανδούς, ο Ρέσενμπρινκ σημάδεψε το δοκάρι στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας, όταν το σκορ ήταν ακόμα 1-1. Ο Κρόιφ μιλώντας μάλιστα τριάντα χρόνια αργότερα για την απουσία του από το Μουντιάλ είχε δηλώσει: «Για να παίξεις σε ένα παγκόσμιο κύπελλο θα πρέπει να είναι 200% συγκεντρωμένος. Εμένα με σημάδευαν στο κεφάλι και ήμουν δεμένος μαζί με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου στο διαμέρισμα μας στη Βαρκελώνη. Είναι στιγμές που υπάρχουν άλλες αξίες στη ζωή».

Mundial Stories: Ούτε το 2014 τα κατάφεραν

Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο απογοητευτικό, αυτή η υπέροχη φουρνιά που δίδαξε το Total Football είχε μείνει με άδεια χέρια. Η βαριά κληρονομιά ωστόσο που άφησε φάνηκε κυρίως στον τρόπο που οργανώθηκε το Ολλανδικό Ποδόσφαιρο τόσο σε επίπεδο ακαδημιών αλλά και συλλογικών διακρίσεων με κύριο εκφραστή τον Άγιαξ. Ωστόσο η διάκριση με την εθνική ομάδα έλειπε ακόμη. Το 2010 στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής η Ολλανδία έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο και είχε μία εξαιρετική πορεία στη διοργάνωση. Ήταν η μοναδική ομάδα, μαζί με την Αργεντινή, που έκανε το 3/3 στη φάση των ομίλων και συγκέντρωσε 9 βαθμούς. Στη φάση των 16 κληρώθηκε να αντιμετωπίσει τη σκληροτράχηλη Σλοβακία, η οποία είχε αποκλείσει την κάτοχο Ιταλία, και τη νίκησε με 2-1, χάρη σε γκολ των Ρόμπεν και Σνάιντερ. Στα προημιτελικά, απέκλεισε τη μεγάλη Βραζιλία, νικώντας και αυτήν με 2-1, με 2 γκολ του Γουεσλι Σνάιντερ η νίκη αυτή ήρθε μάλιστα με ανατροπή ενώ στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Ουρουγουάη, την οποία και νίκησε με 3-2. Η πολυπόθητη στιγμή είχε φτάσει παράλληλα όμως ξυπνούσαν και τα φαντάσματα των αποτυχιών. Στον τελικό οι Οράνιε βρήκαν απέναντι τους την πολύ φορμαρισμένη τότε Ισπανία. Η ιστορία ήταν για ακόμη μια φορά αμείλικτη μαζί τους. Γνώρισαν την ήττα με 0-1 στην παράταση, χάρη σε γκολ του Αντρές Ινιέστα.

Το 2014 οι ελπίδες επανήλθαν αλλά η μοίρα παρέμενε αόρατα γραμμένη και δεν είχε διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα. Η Ολλανδία έπαιζε και πάλι όμορφο ποδόσφαιρο. Και στον όμιλο τερμάτισε και πάλι στην πρώτη θέση με τρείς νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Στη φάση των 16 κληρώθηκε να αντιμετωπίσει το Μεξικό το οποίο κέρδισε δύσκολα με γκολ-πέναλτι στο 89^ο λεπτό. Στη φάση των 8 έπαιξε με την Κόστα Ρίκα και προκρίθηκε πάλι δύσκολα στη διαδικασία των πέναλτι. Στους ημιτελικούς έπεσε πάνω στην Αργεντινή και οι ελπίδες διαψεύστηκαν στη ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι. Στον τελικό της παρηγοριάς κατέκτησε την τρίτη θέση και η ιστορία γράφτηκε με τον ίδιο σκληρό τρόπο.