ΧΙΤ – ΝΑΓΚΕΤΣ

Το Game 3 που είδαμε στο Μαϊάμι νιώθω ότι είχε μεγαλύτερη λογική, σε σχέση με το προηγούμενο και τη νίκη των Χιτ. Τα έχουμε πει πολλές φορές σε αυτή τη πορεία. Οι Χιτ είναι μια σκληρή ομάδα. Δεν χαρίζεται και δεν χαλάει τον χαρακτήρα της εύκολα. Σε όλη αυτή τη μακρά πορεία έχουν δείξει ότι ξέρουν να ανταποκρίνονται στις δυσκολίες και να επιστρέφουν. Αλλά είναι ένα επίπεδο κάτω από τους Νάγκετς. Και σε ποιότητα και σε ενέργεια. Πρέπει να βρεθούν σε εντυπωσιακό βράδυ, να μπουν τα σουτ, για να έχουν μια ευκαιρία, όπως έκαναν και στο Game 2. Ο Μπάτλερ σηκώνει τεράστιο βάρος εδώ και καιρό και αν δεν βρει βοήθεια δύσκολα θα πάρουν κάτι οι Χιτ. Αυτός που ξεχωρίζει στους Τελικούς είναι ο Αντεμπάγιο, που κάνει πολύ καλή σειρά. Από εκεί και πέρα ο Χίροου δεν επιστρέφει, αφού φαίνεται πως δηλώνει πως δεν θέλει να χαλάσει τη χημεία της ομάδας. Αν όντως είναι καλά και δεν μπαίνει γι' αυτόν τον λόγο, δεν ξέρω πως μπορεί να κριθεί αυτή η απόφαση στο τέλος της διαδρομής, ειδικά αν οι Χιτ δεν πάρουν τον τίτλο. 

Οι Νάγκετς συνήλθαν, βρήκαν τι έκαναν λάθος στο ματς που έχασαν και επέστρεψαν. Οι Γιόκιτς και Μάρεϊ έγραψαν ιστορία με τους αριθμούς τους και έδειξαν ότι έχουν χαρακτήρα στα δύσκολα. Έπαιξαν πάρα πολύ μεταξύ τους, εκμεταλλεύτηκαν ο ένας τον άλλον και τα έκαναν όλα στο παρκέ. Βρίσκουν λύσεις οι Νάγκετς, ξέρουν ότι υπερέχουν και δεν μοιάζουν να αγχώνονται, όπως οι υπόλοιπες ομάδες πριν από αυτούς, που αντιμετώπισε το Μαϊάμι. Έχουν το μέγεθος, έχουν το ταλέντο, έχουν διάθεση και ξέρουν ότι με μία νίκη σήμερα, θα είναι πάρα πολύ κοντά στον τίτλο. Ο Πόρτερ Τζ. ψάχνει ρυθμό στην επίθεση, αφού μοιάζει κάπως κολλημένος, αλλά προσφέρει αμυντικά. Ο Γκόρντον δίνει σταθερά ενέργεια στο παρκέ, ενώ όσο βγαίνουν και οι λύσεις από τον πάγκο, τόσο καλύτερες θα είναι οι πιθανότητες για τους Νάγκετς.